لو اننا لم نفترق

لو أننا لم نفترق
لو اننا... لم نفترق

لبقيت نجما فى سمائك ساريا

وتركت عمرى فى لهيبك يحترق

لو اننى سافرت فى قمم السحاب

وعدت نهرا فى ربوعك ينطلق

لكنها الاحلام تنثرنا سرابا فى المدى

وتظل سرا..فى الجوانح يختنق

لو اننا... لم نفترق

كانت خطانا فى ذهول تبتعد
وتشدنا اشواقنا

فنعود نمسك بالطريق المرتعد

تلقى بنا اللحظات

فى صخب الزحام كأننا

جسد تناثر فى جسد

جسدان فى جسد نسير...وحولنا

كانت وجوه الناس تجرى كالرياح

فلا نرى منهم احد

مازلت اذكر عندما جاء الرحيل

وصاح فى عينى الارق

وتعثرت انفاسنا بين الضلوع

وعاد يشطرنا القلق

ورأيت عمرى فى يديك

رياح صيف عابث

ورماد احلام...وشيئا من ورق

هذا انا...

عمرى ورق

حلمى ورق

طفل صغير فى جحيم الموج

حاصره الغرق

ضوء طريد فى عيون الافق

يطويه الشفق

نجم اضاء الكون يوما...واحترق

لا تسألى العين الحزينة

كيف أدمتها المقل؟ !

لا تسألى النجم البعيد

بأى سر قد افل؟ !

مهما توارى الحلم فى عينى

وأرقنى الأجل

مازلت ألمح فى رماد العمر

شيئا من أمل

فغدا ستنبت فى جبين الافق

نجمات جديده

وغدا ستورق فى ليالى الحزن

ايام سعيدة

وغدا أراك على المدى

شمسا تضئ ظلام أيامى

وان كانت بعيدة

لو اننا لم نفترق

حملتك فى ضجر الشوارع فرحتى

والخوف يلقينى على الطرقات

تتمايل الاحلام بين عيوننا

وتغيب فى صمت اللقا نبضاتى

والليل سكير يعانق كأسه

ويطوف منتشيا على الحانات

والضوء يسكب فى العيون بريقه

ويهيم فى خجل الشرفات

ماكنت اعرف والرحيل يشدنا

انى اودع مهجتى وحياتى

ماكان خوفى من وداع قد مضى

بل كان خوفى من فراق أآت

لم يبقى شئ منذ كان وداعنا

غير الجراح تئن فى كلماتى

لو اننا ..لم نفترق